به طور قطع یک راننده عادی در طول عمر رانندگی خود حداقل در یک تصادف مقصر خواهد بود؛ این یک باور عمومی است.

 

در سوی دیگر ، واکنش کلی رانندگانی که در تصادفات درگیر می شوند ، این است که به تصادف به عنوان رخدادی نادر ، غیرقابل پیش بینی و خارج از کنترل انسان مسئولیت پذیر نگاه می کنند. ضمن اینکه پیش از تصادف تصور می کنند دارای چنان طبیعت منحصر به فردی هستند که هرگز چنین حادثه ای برای آنها اتفاق نخواهد افتاد. با این وجود برای راننده فرضی ما تصادف گذشته از غیرقابل پیش بینی بودن اساسا غیرقابل اجتناب هم هست. اینکه رانندگان فکر می کنند خودشان نسبت به دیگر رانندگان ایمن تر هستند ، احتمالا براساس چنین تفسیری است که فقط افراد دیگر هستند که در تصادفات کشته می شوند.

 

اگرچه ترس در زمان یادگیری رانندگی وجود دارد اما هرچه مدت زمان تجربه رانندگی فرد بیشتر می شود ، به این تصورکه تمام چیزهای خیلی بد برای دیگران رخ می دهد افزوده می شود. مقاله زیر به بررسی این موضوع پرداخته است که در یک تصادف نقش هر عاملی چقدر است.

 

در دستورالعمل های پلیس ، معمولا رانندگان درگیر شده در تصادفات به عنوان مقصر یا غیرمقصر دسته بندی می شوند و تمام صدماتی که می تواند برای رانندگان رخ دهد ، به ترتیب افزایش قابلیت مجازات به سه دسته تقسیم می شود :

۱- غیر قابل اجتناب
۲- غیر تقصیری
۳- تقصیری

با اصطلاحاتی مانند تصادف غیرقابل اجتناب بسیار بیشتر از رخدادهایی که واقعا غیرقابل اجتناب باشند رو به رو می شویم. این اصطلاح در تعداد بی شماری از اسناد رسمی و غم نامه های غیررسمی دیده می شود. برخی از صدمات در ترافیک به طور ذاتی غیرقابل اجتناب هستند. مواردی وجود دارد که خودروهایی که روی پل حرکت می کنند به دلیل نقص فنی یا زلزله از پل سقوط می کنند ، یا اینکه خودروها توسط قطعاتی که از هواپیماهای در حال سقوط جدا شده مورد اصابت قرار گرفته اند.

 

رانندگانی که در چنین تصادفاتی درگیر می شوند ، خودشان تصمیم به رانندگی گرفته اند اما قربانیان رخدادهایی تصادفی هستند که اساسا هیچ کنترلی بر آنها ندارند. هیچ تغییر واقعی وجود ندارد که آنها بتوانند در رفتارشان ایجاد کنند تا از چنین خطرهایی بکاهند. اما تنها یک کسر میکروسکوپی از میزان خطری که راننده با آن رو به رو می شود در اثر رخدادهایی است که راننده هیچ کنترلی بر آنها ندارد.

 

تمایل به جست وجوی تشابهات بین اطلاق قانونی غیرتقصیری و رخدادهای شانسی که در بالا آمد ناشی از این است که هنگام رخ دادن چیزهای بد ، انسان تمایل دارد به جای خودش شانس بد را سرزنش کند. اگرچه من نمی توانم با رد شدن با خودرو از روی یک پل باعث فروریختن آن شوم ، یا اینکه باعث شوم چرخ های هواپیما روی سقف خودروی من بیفتد ، اما اگر بخواهم ، به سرعت و آسانی می توانم در یک تصادف دو خودرو ، راننده غیرمقصر باشم.

 

اولین اولویت در اجتناب از خطر و ساده ترین کار این است که هیچ گاه مقصر نباشیم. با رعایت قوانین ترافیکی تا حد زیادی می توانیم این کار را انجام دهیم.

سرعت

از آنجا که سرعت در تعادل بین ایمنی و قابلیت جا به جایی نقش دارد ، رانندگان عاقل ممکن است در موارد متفاوت تصمیمات متفاوتی را اتخاذ کنند. اگر افزایش سرعت را در کم خطرترین قسمت های سفر متمرکز کنیم می توانیم با کمترین میزان افزایش خطر ، سرعت متوسط سفر را بالاتر ببریم. به هرحال ، باید اصول را همیشه در ذهن داشته باشیم. سرعت بالاتر موجب افزایش خطر تصادف می شود و اگر تصادفی رخ دهد ، شدت جراحات به طور شدید با میزان سرعت افزایش می یابد.

 

عواقب منفی رخدادهای نادر بسیار به سرعت وابسته است. عبارت من هیچ کاری نمی توانستم انجام دهم ، آن کودک ناگهان روی جاده دوید به ندرت می تواند صحیح باشد. تنها اینکه به کودکان یاد داده می شود بدون آنکه خیابان را نگاه کنند به وسط آن ندوند ، به این معنی نیست که می توانیم احتمال آنکه آنها این کار را انجام دهند را نادیده بگیریم. در سال ۲۰۰۲ در آمریکا ۲۹۵ کودک زیر ۱۰ سال به عنوان عابر پیاده کشته شدند. رانندگان باید هنگام گذشتن از کنار خودروهای پارک شده یا دیگر اشیایی که ممکن است از پشت آنها ناگهان یک عابر بیرون بیاید سرعت خود را به طور قابل توجهی کاهش دهند.

 

 

لذت در رانندگی

رانندگی یکی از چندین فعالیتی است که در آن لذت و ایمنی در تضاد با هم قرار می گیرند. اگر یک نفر به طور ایمن رانندگی کند نه تنها خودش به طور فردی سود آن را می برد بلکه تمام سیستم ایمنی از آن بهره مند می شوند. به طور کلی تر ، رانندگی ایمن و مودبانه ، موجب ترویج رفتار مشابه در دیگران می شود. اگر سرعت های متوسط کاهش یابد ، پرسرعت ترین رانندگان نیز سرعتشان را کم می کنند ، اما همچنان از حالت نرمال خارج باقی می مانند. آنها انحراف خود را از حالت عادی حفظ می کنند ، اما خطر موجود برای آنها و دیگران کمتر می شود.

 

به طور گسترده تر ، تعداد کل فوت های ترافیکی یک کشور از جمع خطرهای پذیرفته شده توسط تمام رانندگان آن به دست می آید. راننده ای که خطر را برای خودش کاهش می دهد سهم بزرگ و مهمی در کاهش حوداث رانندگی در سطح کشور داراست.

با رعایت اصول زیر ، می توان میزان خطر رادر ترافیک کاهش داد :

۱- آرامش را در اطراف خودروی خودتان حفظ کنید. این قانون ساده موجب بیشترین بهره در ایمنی می شود. این حالت هنگامی که کسی شما را تعقیب می کند به همان اندازه حالتی که شما کسی را تعقیب می کنید صادق است. در بازداشتن افراد دیگر از تعقیب خودروی خودتان با فاصله کمتر از حد ایمن ، اقداماتی را اتخاذ کنید. هنگامی که در آزادراه می رانید تا جایی که شرایط اجازه می دهد از دیگر رانندگان فاصله بگیرید. به سرعت سبقت بگیرید. در کنار کامیون های بزرگ ، به مدت بیشتر از آنکه برای سبقت گرفتن لازم است نمانید.

 

۲- از رفتار اسفناک دیگر رانندگان تعجب نکنید. شما در سیستمی رانندگی می کنید که در آن یک درصد از رانندگان خطر بیشتری را نسبت به ۹۹ درصد بقیه می پذیرند.

 

۳- چنان رانندگی کنید که بتوانید از عواقب رخدادهای نادر جلوگیری کنید. در یک سفر معمولی ، هیچ موقعیت خارق العاده ای رخ نمی دهد. حتی در یک سال معمولی نیز به همین صورت است. اما در طول دوران رانندگی تعدادی رخدادهای بی نهایت نادر ممکن است رخ دهد. چنان رانندگی کنید که رخدادهای بسیار نادر به تصادفات غیرقابل اجتناب تبدیل نشوند.

 

۴- اجازه ندهید تجربه شما را به این اشتباه بکشاند که عادت های ضعیف رانندگی پیدا کنید. تجربه ، معلم ضعیفی است زیرا ما را به این باور می کشاند که رانندگی ما ایمن است چون تا به حال منجر به عواقب بد نشده است. با این وجود موقعیت هایی که تا به حال تجربه نکرده ایم رخ می دهد. چنان رانندگی کنید که چیزهایی که تا به حال تجربه نکرده اید ، به شما صدمه نرساند.

 

۵- یک راننده متوسط نباشید. اگر شما یک راننده متوسط هستید انتظار داشته باشید که در هر ۱۲ سال یک بار تصادف کنید. برای جلوگیری از این موضوع باید ایمن تر از یک راننده متوسط رانندگی کنید.

 

۶- ایمنی و مهارت های رانندگی خود را دست بالا نگیرید. به یاد داشته باشید که احتمالا شما به آن اندازه که فکر می کنید در امان نیستید. علاوه بر این ، به یاد داشته باشید که رانندگان دیگر فکر می کنند که ایمن تر و ماهرتر از شما هستند.

 

۷- به یاد داشته باشید که رانندگی ایمن توسط شما برای دیگران نیز به اندازه خودتان سودمند است. هنگامی که شما از درگیری بدون تقصیر در تصادف اجتناب می کنید ، به صورت ناشناس یک لطف بسیار بزرگ به رانندگانی می کنید که ممکن است در چنان تصادفی مقصر باشند.